|
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Owen6936 เมื่อ 2021-6-2 22:24
ประโยคที่ว่า "ไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี หนีไม่พ้น”
เรามักจะเคยเห็นข้อความสี่ประโยคนี้บนตาลปัตร เวลาไปฟังพระสวดมนต์
คนส่วนมาก รวมทั้งเราด้วย ก็จะเข้าใจว่า พระท่านบอกให้ปลงว่า
ไปไม่กลับ = ตาย
หลับไม่ตื่น = ตาย
ฟื้นไม่มี = ตาย
หนีไม่พ้น = ตาย
ใช่ไหม?
เราท่านทั้งหลายเข้าใจความหมายผิดหมดเลย เราควรจะทำความเข้าใจเสียใหม่ ให้ถูกต้อง จะได้ไปสอนลูกหลานให้เข้าใจ
เพราะแท้จริงแล้วความหมายนั้น คือความต้องการที่จะเตือนสติให้คนเรารู้ถึงความจริงของชีวิต ที่ทุกคนต้องประสบดังนี้
"ไปไม่กลับ" หมายถึง 'กาลเวลา' ที่หมุนผ่านไป ไม่มีวันหวนกลับ
อดีตล่วงไปแล้ว เหลือแต่ปัจจุบัน ควรใช้เวลาสร้างแต่ความดีให้คุ้มค่า
อดีตไม่สามารถย้อนเอาคืนมาได้ และคนเรามักจะรู้สึกเสียดายเวลา
ดังนั้นเวลาในแต่ละวันจึงมีคุณค่าอย่างยิ่งคนเราควรใช้เวลาอย่างเต็มที่ เพื่อสร้างสมแต่ความดีความงามให้คุ้มค่าที่มีอยู่
"หลับไม่ตื่น" หมายถึง คนที่ยังหลงอยู่กับ 'โมหะ' ความหลงใน 'กิเลส'
สร้างแต่บาปกรรม ไม่ยอมทำความดี หวังแต่เอาประโยชน์ในยามวิกฤติ
คนเหล่านี้กำลังหน้ามืดตามัว การสร้างแต่บาปกรรม เเห็นกงจักรเป็นดอกบัว จึงมองความทุกข์ของผู้คนเป็นโอกาส
ดังนั้นการที่บางคนไม่ยอมทำความดีจึงเปรียบเสมือนคนที่ตกอยู่ภะวังค์แห่งความหลับไหล ไม่ยอมตื่นรับรู้ตามความจริง
"ฟื้นไม่มี" หมายถึง 'สังขารของเราที่ร่วงโรยไป' ในแต่ละวัน ไม่สามารถย้อนคืนความหนุ่มความสาวได้
เราควรอยู่กับความเป็นไปรับได้กับความเป็นจริง ย่อมไม่ต้องดิ้นรนเสริมแต่งจนเกินไป
"หนีไม่พ้น" หมายถึง 'กรรม' ที่เราสร้างมาในแต่ละวัน ไม่มีวันที่เราจะหนีกรรมนั้นพ้น
ใครทำกรรมใดไว้ย่อมต้องรับผลแห่งการกระทำนั้นเสมอ เพียงอาจจะช้าหรือเร็วเท่านั้น
สรุปว่า ท่านบอกให้เรา
ไม่ประมาทใน 'กาลเวลา'
ไม่ประมาทใน 'กิเลส'
ไม่ประมาทใน 'สังขารที่ล่วงไป'
ไม่ประมาทใน 'การสร้างบุญกุศล'
นี่คือปริศนาแห่งธรรมพื้นฐาน ที่คนเราล้วนต้องตั้งตนให้มั่นด้วยความไม่ประมาทอยู่เสมอในสี่สิ่งนี้
ยามนี้...จึงมีคุณค่ายิ่งนักที่คนเราควรตระหนัก อย่าได้ล้อเล่นกับสี่สิ่งนี้
"จงใช้ให้คุ้ม ลดให้ได้ ปลงให้เป็น และเห็นแต่กุศล"
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ


|
|